perz właściwy

Inaczej psia pasza, pyrnik. Uciążliwy chwast pól uprawnych. Nagie i gładkie źdźbła z wyraźnymi międzywęźlami dorastają do 150 cm. Liście płaskie, długie, wąskie, z wierzchu szorskie, obejmują łodygę. Perz kwitnie od czerwca do października. Kwiatostany zebrane są w spłaszczone kłosy. Perz posiada kłącze osiągające długość nawet 15m. Rozmnaża się łatwo z niewielkich fragmentów rozłogów kłącza, jest więc chwastem niezwykle trudnym do wyplenienia. W medycynie ludowej perz znany jest jako środek napotny i moczopędny. Wywar z kłącza reguluje przemianę materii, a stosowany zewnętrznie pomaga w schorzeniach skóry. W czasie głodu perz suszono i sproszkowaną roślinę dodawano do mąki, z której wypiekano chleb. Spożywano także bogate w skrobie kłącza. Jego obecność wskazuje na dużą zawastość fosforu i azotu w glebie. Rośnie na ugorach i w miejscach, gdzie kiedyś były gospdarstwa.